Άγιος Πρόδρομος - Ένα σουβλακοχώρι

Μόλις λίγη ώρα απο την πίεση της πόλης υπάρχει ένας πραγματικός παράδεισος, μια όαση από σουβλάκια και λαχταριστές γεύσεις. Παίρνουμε το δρόμο προς Πολύγυρο Χαλκιδικής και σταματάμε στο πανέμορφο χωριό του Αγίου προδρόμου... μεγάλη η χάρη του και τα περιδρομιάσματά του. Το χωρίο από την αρχή έως το τέλος του δε διαθέτει τίποτα άλλο παρά μόνο ταβέρνες, ατελείωτες, αναρίθμητες! Προορισμός μας καθέ φορα είναι η ξακουστή ταβέρνα της Μαρίας που συγκεντρώνει πάντα πλήθος καλοφαγαγάδων!
Σουβλάκι σουβλάκι ο θέε μου και άγιε μου Πρόδρομε!
Καταπληκτικά, θεϊκά, μοναδικά σουβλάκια! Όλοι οι λάτρεις του καλού σουβλακίου θα εντυπωσιαστούν από την ποιότητα, μα και την καλαισθησία του ψησίματος που φανερώνει πολυετή πείρα και μεράκι στο θέμα του κρέατος. Τα συνοδευτικά μπιφτέκια και λουκάνικα που στέκονταν δίπλα στα σουβλάκια αποτελούσαν άξιους δορυφόρους ενός ζουμερού πλανήτη που κατέληξε στο κοι/ηλιακό μας σύστημα.
Πραγματικά σκάσαμε.
Η παραγγελία μας ήταν η εξής:

• 15 σουβλάκια
• 1 λουκάνικο
• 3 μπιφτέκια
• 1 λάχανο
• 1 τζατζίκι
• 1 τυροσαλάτα
• 1 σουρωτή
• 1 ρετσίνα

Η συνολική τιμή των εδεσμάτων ήταν 45€, τιμή φυσιολογική για ταβερνοδεδομένα.

Χαλκ-ηδόνα - μέρος Β': Ο Χουσεΐν Μπακλαβάς και το περίπτερο

Βεβαίως, μετά την εξόρμηση στην ταβέρνα, σειρά έχει το γλυκό. Έτσι, το περίφημο ζαχαροπλαστείο "Χουσεΐν Μπακλαβάς" ήταν ο επόμενός μας στόχος. Δοκιμάσαμε τη σπεσιαλιτέ του μαγαζιού, τον ομώνυμο Χουσεΐν Μπακλαβά και μία πολίτικη κρέμα. Και τα δύο ήταν πολύ γευστικά, ο δε μπακλαβάς γεμάτος σιρόπι και νοστιμιά. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές θα ήθελα πολύ να είχα έναν ακόμα τέτοιο μπακλαβά, έτσι ώστε τα σιρόπια να τρέχουν πάνω στο πληκτρολόγιο και η περιγραφή μου να γίνεται πιο λαχταριστή...
Επειδή, όμως, το πολύ σιρόπι κάνει το λαρύγγι μας να διψάει, το περίπτερο απέναντι από το ζαχαροπλαστείο μάς προσέφερε από μία δροσιστικότατη βυσσινάδα Κλιάφα. Για έναν από μας ήταν η πρώτη φορά που δοκίμαζε και έμεινε κατενθουσιασμένος, όπως φαίνεται και από την ανάλογη φωτογραφία.

Εξόρμηση στο ταβερνοχώρι της Χαλκ-ηδόνας

Συνολικά η παρέα μας αποτελούνταν από πέντε άτομα εκ των οποίων τα τρία ανήκουν στην -για λύπηση- κάστα των χορτοφάγων, δύο αλλοδαπά στοιχεία αγγλικής καταγωγής και μία υπέροχη Καλαμαριώτισσα. Την ανώτερη και έχουσα γνώση να απολαμβάνει τις μικρές χαρές τις ζωής κάστα των κρεατοφάγων αποτελούσαμε δύο άτομα. Τα στομάχια γουργούριζαν τόσο δυνατά που σχεδόν κάλυπταν τις κουβέντες! Η κατάσταση είχε φθάσει στο απροχώρητο. Η μεγάλη απόφαση πάρθηκε! Θα εφορμήσουμε στο ιστορικό ταβερνοχώρι της Χαλκηδόνας, μόλις 25 λεπτά από τη Θεσσαλονίκη. Η είσοδος στο χωριό σχηματίζει μια αίσθηση θριάμβου στα μάτια του καλοφαγά. Δεξιά και αριστερά του δρόμου δεσπόζουν δεκάδες ταβέρνες δημιουργώντας ένα απίστευτο θέαμα που δημιουργεί ρίγη συγκίνησης στην ψυχή του καλοφαγά και κάνοντας το δίλημμα τις τελικής επιλογής τεράστιο. Οι πληροφοριοδότες μας όμως είχαν φροντίσει πριν από εμάς για εμάς. Η εντολή τους ήταν σαφής: ταβέρνα Μαραντόνα. Μόλις φθάσαμε μπροστά από το κατάστημα αντικρίσαμε το μοιραίο: ο Μαραντόνα ήταν κλειστός. Τον αρχικό μας πανικό ακολούθησε η κατάστρωση ενός στρατηγικού σχεδίου που περιλάμβανε τον εντοπισμό της αμέσως επόμενης καλύτερης ταβέρνας. Η νέα εντολή που λάβαμε από τους πληροφοριοδότες μας ήταν: Ταβέρνα ο Στάθης πλησίον του Μαραντόνα. Κατά την είσοδο μας στο κατάστημα υπήρχε διάχυτη η αίσθηση μιας ελαφριάς εγκατάλειψης καθώς η σκόνη και τα τρύπια νάιλον επάνω στα σίγουρα τραπέζια δεν δημιουργούν και τις καλύτερες εντυπώσεις. Το γκαρσόνι ήταν φιλικό και ευγενικό πληροφορώντας μας ότι εκτός από τα διάφορα φαγητά της ώρας υπήρχε και ψητό κοτόπουλο καθώς και κεμπάπ στην σούβλα. Η ύπαρξη των μη κρεατοφάγων όντων μάς υποχρέωσε να παραγγείλουμε και διάφορα άλλα προϊόντα πλην κρέατος. Η παραγγελία μας διαμορφώθηκε ως εξής: 1 μερίδα κεμπάπ8 σουβλάκια1 χωριάτικη 1 ρύζι2 τηγανιτές πατάτες1 μπρόκολο1 χτυπητήH πρώτη μπουκιά κεμπάπ μας οδήγησε στον πολυπόθητο γαστρονομικό οργασμό προσωπικά είχα καιρό να τον νιώσω τόσο έντονο! Μιλάμε για ένα κεμπάπ εξαιρετικό και θεσπέσιο που όμοιά του υπάρχουν λίγα.Οι προσδοκίες που δημιουργήθηκαν ήταν μεγάλες ωστόσο το σουβλάκι μάλλον μας απογοήτευσε καθώς ήταν σχετικά κακοψημένο ήθελε τουλάχιστον άλλα πέντε λεπτά επάνω στην ψησταριά.
Τα υπόλοιπα συνοδευτικά ήταν πολύ καλής ποιότητας ωστόσο θα κάνω ειδική μνεία αναφοράς στην χτυπητή που ήταν αχτύπητη... σε γεύση! Αφού λοιπόν δεν αφήσαμε ίχνος φαγητού επάνω στα πιάτα, ήρθε η ώρα της λυπητερής... 40 ευρώπουλα για πέντε άτομα θα λέγαμε ότι είναι μια πολύ σούπερ τιμή για την περίοδο οικονομικής κρίσης που διανύει ο έρμος τούτος πλανήτης ..Αφήστε λοιπόν τις μετοχές και τα χρυσάφια και επενδύστε στο κεμπάπ του Στάθη !

Εξόρμηση στην πόλη της Κατερίνης

Επαγγελματικές υποχρεώσεις μας οδήγησαν στην Κατερίνη, σήμερα Τετάρτη 24 Σεπτεμβρίου 2008, και όπως αναμενόταν τα παρατήσαμε όλα για να αφεθουμε όχι στις γυναικείες απολαύσεις για τις οποίες φημίζεται η πόλη αυτή, μα στα λουκάνικα και τα σουβλάκια της, για τα οποία εδώ και καιρό ακούγαμε πολλές φήμες.
Ένα πρατήριο βραστού λουκάνικου και ένα σουβλατζίδικο ήταν οι τόποι έκφρασης των λάγνων γευστικών μας επιθυμιών.
Πρώτη μας στάση το βραστό λουκάνικο "ο Λευτέρης" (Ίων. Δραγούμη 1). Η εξυπηρέτηση ήταν πολύ γρήγορη, μα η απόλαυση μειωμένη.
Ο εν λόγω Λευτέρης φημίζεται ως ο πρώτος που καθιέρωσε το θεσμό του βραστού λουκάνικου στην πόλη της Κατερίνης και κρίνοντας από το γεγονός αυτό και απ' την κοσμοσυρροή που επικρατούσε έξω από το κατάστημα (βλ. φωτό) περιμέναμε στα σίγουρα κάτι καλύτερο. Άλλα καταστήματα ανάλογου ύφους - μα μικρότερης φήμης - μας προσέφεραν πολύ μεγαλύτερες απολαύσεις. Αξιοσημείωτη είναι η παρατήρηση ενός έντονου φουσκώματος μετά το γεύμα και για αρκετή ώρα αργότερα.
Η τιμή του διπλού λουκάνικου σε ψωμάκι ήταν προσιτή στο 1.30 ευρώ και ένα "απ' όλα" περιέχει το ψωμί, δύο λουκάνικα, ντομάτα, κρεμμύδι, κέτσαπ, μουστάρδα και αλατορίγανη.
Στα θετικά που καταλογίζουμε στον "Λευτέρη" είναι ότι βρήκαμε σο ψυγείο του αναψυκτικά και χυμούς Έψα, γεγονός που σπανίζει αρκετά στο κέντρο της Κατερίνης.

Δεύτερη στάση μας (και πιο επιτυχημένη) το σουβλατζίδικο "ο Κουντουριανός" (16ης Οκτωβρίου). Πρόκειται για ξακουστό ταχυφαγείο της Κατερίνης που ειδικεύεται στα σουβλάκια και στα μπιφτέκια.
Το λουκούλειο γεύμα μας εδώ περιείχε δύο σάντουιτς με μπιφτέκι και ένα με σουβλάκι υπό τη συνοδεία Σουρωτής. Μετάτο πέρας του μικρο΄αυτού συμποσίου δεν αντισταθήκαμε σε ένα σκέτο ξυλάκι σουβλάκι ακόμα.
Η τιμή του σάντουιτς είναι χαμηλή, στα 2 ευρώ (σχετικά πάντα με τη σημερινή αισχροκέρδια - κατάντια των τιμών) και ένα "απ' όλα" περιέχει ψωμί, σουβλάκι ή μπιφτέκι, κρεμμύδι, ντομάτα, κέτσαπ, μουστάρδα, πατάτες και αλάτι. Τα προϊόντα είναι χειροποίητα, το μέγεθος ειδικά στο σουβλάκι είναι πολύ ικανοποιητκό και το όλο στυλ ξεφεύγει από την συνηθισμένη πλέον αίσθηση του κατεψυγμένου βιομηχανικού κρέατος.
Διατίθενται τραπεζάκια για κατανάλωση επί τόπου και γενικά επικρατεί ένα ευχάριστο κλίμα στην ατμόσφαιρα.
Στον πάνω όροφο υπάρχει τουαλέτα αρκετά καθαρή και με χαρτί προς πιθανή ανάγκη ανακούφισης.

Το Μανιφέστο του Γουργουρισμού

... Και πρώτα απ' όλα τι είναι επιτέλους αυτός ο γαστρονομικός τουρισμός;
Σα γνήσιοι απόγονοι της φιλοσοφίας του Επίκουρου, λάτρες κάθε ηδονής, δε θα μπορούσαμε να αφήσουμε την υπέρτατη απόλαυση του φαγητού έξω από τις εξορμήσεις μας. Χρησιμοποιώντας ως μέσο μεταφοράς οτιδήποτε μπορεί να μας οδηγήσει στον κοιλιακό μας κορεσμό - αυτοκίνητο, τρένο, λεωφορείο... - αποφασίσαμε να γυρίσουμε τους τόπους της Ελλάδος (και όχι μόνο) σε αναζήτηση των ποιοτικότερων εστιατορίων, ταχυ- και βραδυφαγείων που να είναι σε θέση να καλύψουν τις ανάγκες μας για ηδονή.
Πώς ορίζουμε την ποιότητα; Στα σίγουρα όχι με βάση τη χλιδή. Χωρίς όμως και να την αποκλείουμε. Αυτό που απλά λέμε "καλό φαγητό" είναι ο μόνος γνώμονας που χρησιμοποιούμε για την κρίση μας. Και μιας και φτάσαμε ως εδώ, ναι, πρόκειται να κρίνουμε.
Ο φιλόσοφος Νίτσε είχε δηλώσει: "Δεν υπάρχει αλήθεια, μόνο ερμηνείες της".
Ακολουθώντας τις φήμες από στόμα σε στόμα για την εύρεση του καλύτερου φαγάδικου, πολλές φορές στεκόμαστε έκθαμβοι μπροστά σε κάποιο εστιατόριο ή ζαχαροπλαστείο που χαίρει απαξιωτικών σχολίων και άλλες φορές μένουμε άναυδοι μετά το κολατσιό μας σε κάποιο πασίγνωστο φαγάδικο που το φαγητό του απέδειξε πως οι μάγειροί του δεν αγγίζουν καν τη μετριότητα.
Στο δρόμο μας βρέθηκαν και θα βρεθούν καντίνες, γυράδικα, ταβέρνες, πολυτελή ρεστοράν, ζαχαροπλαστεία και οτιδήποτε άλλο μας προκαλέι μία έντονη κίνηση στην κοιλιακή μας χώρα.
Ναι, έχουμε δει την ταινία "Πολίτικη Κουζίνα" και συμφωνούμε με το λογοπαίγνιο "Γαστρονομία-Αστρονομία". Αυτό που έχουμε να προσθέσουμε είναι ότι στη φράση "Κοιλιακή χώρα" κρύβεται η φράση "Ηλιακή χώρα", παραπέμποντας στο βιβλίο "Πόλη του Ηλίου" του διαφωτιστή, ουτοπιστή φιλόσοφου Τομάζο Καμπανέλα.
Η συνεχής κατανάλωση των ίδιων φαγητών μετατρέπει την απόλαυση του φαγητού σε μία συνήθεια καθαρά βιοτική. Εμείς με τις γαστριμαργικές μας εξορμήσεις σπάμε την "ηθική" αυτή δοκιμάζοντας νέα φαγητά ή νέες συνταγές φαγητών που ήδη γνωρίζουμε. Αγαπάμε την αλλαγή, αλλάζουμε την αγάπη και το φαΐ μάς βοηθά στην εξέλιξη αυτή.
Καλή όρεξη!